انتخابات از دید اسلام

انتخابات یکی از  نشانه های قدرت دینی و ملی مسلمانان در مشارکت امور مختلف می باشد و به جرات میتوان بیان کرد که انتخابات در اسلام پشینه ای به  اندازه ظهور اسلام دارد و پدیده ی جدید نیست. در صدر اسلام پیامبر (ص) تحت عنوان بیعت، حق مشارکت در امور سیاسی و اجتماعی را به تمام مسلمانان اعم از زن و مرد داد و آنرا به عنوان درس حیاتی، الگو و نمونه به جا گذاشت  به طوری که میتوان به ادعا کرد برعکس ادیان دیگز حق شهروندی در اسلام از همان پیدایش اسلام محفوظ بوده است و انتخابات یکی از حقوق شهروندانی است که به فرموده امام خمینی (ره):

 باید جریان انتخابات، یک جریان صحیح باشد مردم احساس کنند انتخابات طوری که قانون انتخابات و اسلام می ‏خواهد عمل می ‏شود.

با اینکه بعضی از افراد فکر میکنند  انتخابات با اصول و معیار های که امروز در جوامع دموکراتیک مروج است؛ یک پدیده ای جدید است، اما احکام و سننی در دین مبین اسلام وجود دارند که با الگو قرار دادن، تفسیر و تحلیل آنها می توان به نظریه ای جامع در رابطه به انتخابات دست یافت. موجودیت این احکام و سنن در دین اسلام در میان  کسانی به وجود آمد که هیچ نشانی از تمدن در آنان یافت نمی شد و این مطلب نشان دهنده ای اهمیت و دقتی است که این آیین الهی به مسایل مربوط به تعیین یا انتخاب زمامدار و سایر موضوعات مهم ملی و بین المللی  داشته است.

احکام مربوط به انتخابات در اسلام را می توان  بصورت کلی در سه بخش شورا، اجماع و بیعت مورد مطالعه قرار داد و با مطالعه ای قرأن، سنت و تاریخ اسلام، ما به موارد متعددی از احکام و سنت ها بر می خوریم که مربوط به شورا و مشورت نمودن در امور مهم اجتماعی اند. پیامبر اکرم (ص) با آنکه خود مستقیماً از منبع وحی دستور اخذ می نمود، اما در بسیاری از موارد که مربوط به زندگی اجتماعی و دنیوی مردم می شد، با صحابه  مشورت می کرد و مناسبترین رأی و نظر را بر می گزید. هدف او از این کار فقط این بود که اصل مشورت نمودن در میان مسلمین رواج یابد و مسلمانان بیاموزند که در کار ها با یکدیگر مشورت کنند در آخر به بیان صحبت امام خمینی (ره) در رابطه با انتخابات خواهیم پرداخت :

وصیت من به ملت شریف آن است که در تمام انتخابات چه انتخابات ریاست جمهوری، یا نمایندگان مجلس شورای اسلامی و یا خبرگان رهبری در صحنه باشند و اشخاصی که انتخاب می کنند، بر اساس ضوابط باشد.